Biyografi
Abdülhak Hamit Tarhan, 2 Ocak 1852 tarihinde İstanbul'da doğmuş ve 12 Nisan 1937'de vefat etmiştir. Tanzimat sonrası Türk Edebiyatı'nın en önemli isimlerinden biri olarak kabul edilen Tarhan, Recaizade Mahmut Ekrem, Namık Kemal ve Ebüzziya Tevfik gibi edebiyatçılarla birlikte yeni, batıya yönelik Türk Edebiyatı'nın kurucularından olmuştur. İlk eğitimine özel hocalardan ders alarak başlamış, 11 yaşında ağabeyi ile birlikte Paris'e giderek eğitimine burada devam etmiştir.
Paris'te özel bir okulda okuyan Tarhan, Fransızcasını geliştirmiştir. 1865 yılında İstanbul'a döndükten sonra Babıali'de tercüme odasında çalışmaya başlamıştır. 1866 yılında babasının İran'a tayin edilmesiyle birlikte İran'a gitmiş, burada babasının vefatına kadar kalmıştır.
İstanbul'a döndükten sonra Maliye Mühimme Kalemi'nde çalışmaya başlamış ve burada Recaizade Mahmut Ekrem ile tanışmıştır. 1871 yılında Fatma Hanım ile evlenmiş ve bu dönemde ilk şiirlerini yazmaya başlamıştır. 1876 yılında Paris Büyükelçiliği'nde İkinci Katip olarak atanmış, ancak 'Nesteren' adlı oyunu nedeniyle görevden alınmıştır.
Daha sonra Gürcistan, Yunanistan ve Bombay'da çeşitli konsolosluk görevlerinde bulunmuştur. Eşi Fatma Hanım'ı kaybettikten sonra 'Makber' adlı şiirini yazmıştır. 1886 yılında Londra Büyükelçiliği'ne Başkatip olarak atanmış ve burada ikinci eşi Nelly ile tanışıp evlenmiştir.
1911 yılında Nelly'nin vefatından sonra Cemile Hanım ile evlenmiş, ancak bu evlilik kısa sürmüştür. 1912 yılında Belçika asıllı Lüsyen Hanım ile evlenmiştir. 1920'de İstanbul'un işgali sırasında Viyana'ya kaçmış, daha sonra Ankara Hükümeti tarafından geri getirilmiştir.
1928'de İstanbul Milletvekili seçilmiş ve 1937'de vefatına kadar bu görevi sürdürmüştür. Abdülhak Hamit Tarhan, 'Şair-i Azam' olarak anılmakta olup, Batılılaşmanın en büyük isimlerinden biri olarak Türk Edebiyatı'na önemli katkılarda bulunmuştur.