Biyografi
Ebu Hanife, 5 Eylül 699 tarihinde Emevi Devleti'nde doğmuş ve 14 Haziran 767 tarihinde 68 yaşında Bağdat, Abbasi Devleti'nde vefat etmiştir. İslam dininin dört fıkıh mezhebinden biri olan Hanefi mezhebinin kurucusu olarak tanınmaktadır. İmâm-ı Azam olarak bilinen Ebu Hanife, Irak'ın ünlü âlimlerinden ders almış ve küçük yaşta Kur'an'ı ezberleyerek hafız olmuştur.
Arapça, Tefsir, Hadis, Fıkıh ve Edebiyat gibi birçok ilmi öğrenmiştir. Hammad bin Ebu Süleyman'ın vefatından sonra onun yerine geçerek ders vermeye başlamış ve kısa sürede ünü tüm ilim çevrelerine yayılmıştır. Ebu Hanife, ilimle uğraşmadan önce başarılı bir tüccardı.
İmam-ı Şabi'nin tavsiyesiyle ders halkalarına katılmış ve kelam, iman, itikad gibi konularda bilgi edinmiştir. Üstün zekâsı ve ilmî şahsiyeti ile tanınan Ebu Hanife, fıkhî meseleleri öğrencileriyle tartışarak birlikte hüküm vermiştir. Onun geliştirdiği ekole Hanefi mezhebi adı verilmiştir ve bu mezhep başta Türkiye ve Balkanlar olmak üzere birçok yerde yaygınlaşmıştır.
Ebu Hanife, bir konuda hüküm vermek için önce Allah'ın kitabını, sonra Hz. Peygamber'in sünnetini ve en son sahabelerin görüşlerini dikkate almıştır. Otuz yıl boyunca verdiği derslerle yetiştirdiği talebeleri, İslam dünyasında müftilik, müderrislik ve kadılık gibi görevlerde bulunarak Ehl-i sünnet itikadını yaymışlardır.
Emeviler ve Abbasiler döneminde yöneticilerin haksızlıklarına karşı çıkmış, Abbasi Halifesi el-Mansur'un Bağdat baş kadılığı teklifini kabul etmemiş ve bu nedenle hapse atılmıştır. Ebu Hanife, 14 Haziran 767 tarihinde Bağdat'ta vefat etmiş ve kabri burada bulunmaktadır. Selçuklu sultanı Melikşah'ın vezirlerinden Ebu Sa’d-i Harezmi, Ebu Hanife'nin kabri üzerine bir türbe ve medrese yaptırmıştır.